Prawo do świadczeń przysługuje osobom i rodzinom, których posiadane dochody nie przekraczają kryteriów dochodowych przy jednoczesnym wystąpieniu co najmniej jednej z w/w okoliczności.

Pomocy społecznej udziela się z powodu (art. 7 ustawy o pomocy społecznej):

• ubóstwa
• sieroctwa
• bezdomności,
• bezrobocia,
• niepełnosprawności,
• długotrwałej lub ciężkiej choroby,
• przemocy w rodzinie,
• potrzeby ochrony macierzyństwa lub wielodzietności,
• bezradności w sprawach opiekuńczo – wychowawczych i prowadzenia gospodarstwa domowego, zwłaszcza w rodzinach niepełnych lub wielodzietnych,
• braku umiejętności w przystosowaniu do życia młodzieży opuszczającej placówki opiekuńczo ? wychowawcze,
• trudności w integracji osób, które otrzymały status uchodźcy,
• trudności w przystosowaniu do życia po zwolnieniu z zakładu karnego,
• alkoholizmu lub narkomanii,
• zdarzenia losowego i sytuacji kryzysowej
• klęski żywiołowej lub ekologicznej

Prawo do świadczeń przysługuje osobom i rodzinom, których posiadane dochody nie przekraczają kryteriów dochodowych przy jednoczesnym wystąpieniu co najmniej jednej z w/w okoliczności.

Podstawą udzielenia pomocy jest wywiad środowiskowy sporządzony w miejscu zamieszkania osoby ubiegającej się o pomoc, a w sprawach nie cierpiących zwłoki; w miejscu pobytu osoby ubiegającej się. Brak zgody na przeprowadzenie wywiadu środowiskowego jest równoznaczne z rezygnacją z ubiegania się o pomoc społeczną.

Celem przeprowadzonego wywiadu środowiskowego jest rozpoznanie sytuacji rodziny / bytowej, zdrowotnej, mieszkaniowej /. Osoby i rodziny korzystające z pomocy społecznej są zobowiązane do współudziału w rozwiązywaniu swojej trudnej sytuacji życiowej.

Pracownik socjalny przeprowadza wywiad środowiskowy w ciągu 14 dni od daty wszczęcia postępowania /w sprawach pilnych w terminie do 2 dni /. W trakcie przeprowadzania wywiadu środowiskowego ustalany jest, w porozumieniu z klientem, plan pomocy. Potrzeby osób i rodzin mogą zostać uwzględnione, jeżeli odpowiadają celom i możliwościom pomocy społecznej.

Przy ustalaniu kryterium dochodowego uprawniającego do świadczeń pieniężnych pomocy społecznej brane są pod uwagę dochody osoby zainteresowanej i jej rodziny z miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku do ośrodka pomocy społecznej lub w przypadku utraty dochodu z miesiąca, w którym wniosek został złożony.

Kryteria dochodowe:

• dla osoby samotnie gospodarującej – w wysokości nie przekraczającej 776,- zł,
• dla osoby w rodzinie – w wysokości nie przekraczającej 600,- zł.

Osobie odbywającej karę pozbawienia wolności nie przysługuje prawo do świadczeń z pomocy społecznej.

W szczególnie uzasadnionych przypadkach osobie lub rodzinie o dochodach przekraczających kryterium dochodowe może być przyznany specjalny zasiłek celowy w wysokości nieprzekraczającej odpowiednio kryterium osoby samotnie gospodarującej tj. 776,- zł. /w przypadku rodziny  kwoty 600,- zł/ który nie podlega zwrotowi lub zasiłek okresowy, celowy lub pomoc rzeczowa, pod warunkiem zwrotu części lub całości kwoty zasiłku lub wydatków na pomoc rzeczową. Nie wlicza się do dochodu już przyznanych jednorazowych zasiłków oraz pomocy w formie rzeczowej. Od dochodu odejmuje się kwotę alimentów płaconych przez osoby w rodzinie na rzecz innych osób.

Przy ustalaniu prawa do zasiłku stałego i okresowego w składzie rodziny nie uwzględnia się dzieci wychowywanych w ramach rodziny zastępczej, a do dochodu rodziny nie wlicza się dochodów i pomocy pieniężnej uzyskiwanej z tego tytułu.

Marnotrawstwo przyznanych świadczeń /lub wykorzystanie przyznanych środków niezgodnie z przeznaczeniem/, celowe ich niszczenie lub marnotrawstwo własnych zasobów materialnych a także ich nieracjonalne wykorzystanie mogą stanowić podstawę do odmowy przyznania świadczeń z pomocy społecznej.